Verhalenvertellers hebben soms wijze woorden en kunnen uitleggen waarom verhalen zo van een heel groot belang zijn. Een bekende Nederlandse verhalenverteller met de naam " Willem de Ridder", zag hier kortgeleden ook weer kans toe waarmee hij een nieuw verhalenboek wilde promoten. Kijk maar even naar de volgende clip van meester-verteller Willem de Ridder:

22 november 2013 

GENT - In ‘De les’ van Ionesco, het stuk in regie van Dirk Tanghe dat donderdagavond in première ging in Theater Tinnenpot regent het confetti en zet de meid (rol voor Magali De Bruyne) er fluoroze krijtstrepen en omgestoten wijnglazen bij, in plaats van ze uit te vegen of af te ruimen.

Niets is wat het lijkt. De professor om wie alles draait (rol voor Guido Vanderauwera), een status die men toch placht te associëren met onderbouwde theorieën en essays- breekt zich het hoofd om de student(e) aan wie hij bijles geeft (rol voor Ezra Fieremans) de simpelste dingen bij te brengen.

Optellen gaat nog net, maar bij het aftrekken gaat het mis. De dubbelzinnigheid van die simpele rekenkundige bewerking wordt pas echt duidelijk als de professor zijn leerling het werkwoord ook laat vertalen en vervoegen in het Frans en er de nodige handgebaren bij laat maken. De professor blijft schijnbaar ongestoord zijn les aframmelen, maar zijn pupil zie je op scène transformeren van een ijverig, keurig geklede student tot een gillend en lijdend subject dat ineenkrimpt telkens wanneer de professor met één van zijn houten roedes op tafel slaat. Een tafel die, net zoals de rest van het decor, één groot schoolbord is.

 Vooral het acteerwerk van Fieremans is sterk. Hij heeft als jongeman zichtbaar al een bewonderenswaardig parcours afgelegd. Niet alleen speelde hij bijvoorbeeld mee in verschillende voorstellingen van de Kopergietery, waaronder het bejubelde ‘Rennen’, vorig jaar had hij ook de hoofdrol had in de kortfilm ‘Kus me zachtjes’, waarmee de Humo-award op het Leuvense kortfilmfestival in de wacht werd gesleept

 Ook de muziek doet ten slotte iets met Ionesco’s stuk. Het getormenteerde presto van Beethovens mondschein-sonate blijft ook na de voorstelling nog nagalmen

De Les

 Een leergierige studente, een oude beleefde leraar, een gedienstige meid...

De perfecte wereld in een klein stadje, ergens ...

Maar niets of niemand is wat hij lijkt te zijn.

20th October 2013 geplaatst door cloclo petrens

CV van Ionesco

Eugène Ionesco is geboren op 26 november 1912 te Slatina in Roemenië.  Hij wordt in zijn prille jeugd door zijn Franse moeder opgevoed in Frankrijk.  Op dertienjarige leeftijd wordt hij, met de echtscheiding van zijn ouders, ‘verbannen’ naar Roemenië om opgevoed te worden door zijn Roemeense vader - die hij amper kent - in een taal die hij niet begrijpt.

Na zijn humaniora behaalt hij het diploma van licentiaat Frans aan de Universiteit van Boekarest, geeft Franse les en begin aan een literaire carrière in Roemenië. 

Maar Frankrijk blijft echter het land dat hij koestert. Na de tweede wereldoorlog, keert hij de rug toe naar zijn vader-land en vestigt hij  zich met zijn vrouw definitief in Parijs, waar hij op de leeftijd van 40 jaar aan een nieuwe literaire carrière begint.

Met zijn eerste twee toneelstukken  “La Cantatrice Chauve” (1950) en “La Leçon” (1951) introduceert Ionesco het surrealisme in de toneelkunst.

Hoewel de kritiek zich vrij snel achter hem schaart, duurt het tot in de jaren zestig vooraleer het publiek hem herkent. Zijn oeuvre wordt wereldberoemd en hij wordt gecoöpteerd door het College van de Académie Française in 1971.

Eugène Ionesco is gestorven op 28 maart 1994 en wordt begraven in de Père Lachaise op goede vrijdag … 1 april.

Toneel volgens Ionesco