Basilio Barbier van Seville

Basiliohttp://img838.imageshack.us/img838/3221/tozzibasilio.jpg


De auteur van Le barbier de Séville is Beaumarchais. De titel van het boek is: Le barbier de Séville. Het originele jaar van uitgifte is 1775; de tekst is al erg oud. Le barbier de Séville is een theaterstuk; het genre is dan ook dramatiek.

Samenvatting


De hoofdpersonages uit Le barbier de Séville zijn Figaro, de graaf Almaviva (in het verhaal Le Comte), Rosine en Bartholo. In het eerste bedrijf komen de barbier Figaro en Almaviva elkaar tegen onder het balkon van de dokter Bartholo. Figaro kent de graaf al; hij is een werknemer van hem geweest. Almaviva is smoorverliefd op Rosine, die bij Bartholo inwoont als zijn pupil, en is haar achterna gereisd. Ook Bartholo, die inmiddels bejaard is, wil graag met Rosine trouwen. Figaro heeft toegang tot het huis van Bartholo en daar wil de graaf maar al te graag gebruik van maken. Hij neemt de schuilnaam Lindor aan. Rosine weet hem een brief in handen te spelen en nodigt hem uit zich bekend te maken. Middels een aubade doet hij dat dan ook. In het tweede bedrijf dringt Lindor het huis binnen. De voorbereidingen hiervoor zijn inmiddels al getroffen door Figaro. Hij heeft het personeel van Bartholo als chirurgijn van alles toegediend zodat zij tijdelijk uitgeschakeld zijn. Bazile, een vriend van Bartholo en de muziekleraar van Rosine, komt roet in het eten strooien door Bartholo te vertellen dat de graaf Almaviva vertrokken is uit Spanje. De voogd van Rosine is nu nog meer op zijn hoede. Le comte Almaviva weet echter toch binnen te dringen en een brief aan Rosine te overhandigen door zich te vermommen als een soldaat die om inkwartiering komt vragen.

 

Het daarop volgende bedrijf begint weer met een volgende intrede van de graaf in het huis van Bartholo, die de situatie steeds maar vreemder vindt worden. Samen met Figaro doktert hij het plan uit om binnen te komen als een leerling van de muziekleraar Don Bazile. Almaviva zegt dat Bazile ziek is en dat hij hem komt vervangen. Figaro komt vervolgens binnen om Bartholo te scheren en hem zo weg te lokken van Rosine. Rosine en de graaf zijn net een moment alleen als Don Bazile weer ten tonele verschijnt. Er ontstaat verwarring, maar een zak met geld van de graaf Almaviva biedt uitkomst; hij doet zich toch maar voor als zijnde ziek. Bartholo krijgt echter het geflirt van Almaviva en Rosine door en stuurt Figaro en Almaviva het huis uit. Bartholo is in het begin van het vierde en laatste bedrijf zo bang om Rosine te verliezen dat hij besluit om dezelfde nacht nog te gaan trouwen met Rosine. Door een slim, gemeen spelletje met een brief weet hij Rosine te overtuigen dat Lindor (Almaviva) een bedrieger is en wint hij haar voor zich. Het meisje is ontroostbaar en bekent dat zij die nacht door Lindor en Figaro ‘gekidnapt’ zal worden. Bartholo gaat weg uit het huis om versterking te gaan halen. Als hij weg is verschijnen Figaro en Almaviva aan het slaapkamerraam van Rosine en dringen binnen. Hij legt uit hoe de vork in de steel zit. Vervolgens komen de notaris en Bazile binnen. Slechts een zak met geld is nodig om Bazile, die eigenlijk getuige zou zijn bij het huwelijk van Bartholo en zijn pupil, te laten getuigen bij het huwelijk van de graaf en Rosine. Bartholo komt vervolgens binnen, witheet, en komt tot de voor hem verschrikkelijke ontdekking dat zijn voorzorgsmaatregelen (précautions) totaal nutteloos zijn geweest.

 


Verhaaltechniek
Het boek geeft de volledige theaterteksten van het stuk Le barbier de Séville en dit is dan ook erg duidelijk te zien aan de opbouw van het verhaal. Tussen de stukken tekst van de spelers staan aanwijzingen voor het spelen van het stuk.
Het verhaal speelt zich af in de straat waar dokter Bartholo woont en in het huis van de eerder genoemde dokter. Er is dus weinig diversiteit van plaats van spelen. Dit is echter gemakkelijk te verklaren: bij een toneelspel is het niet mogelijk om allerlei verschillende plaatsen uit te beelden; elke keer dat de speelplaats verandert, zal ook het toneel veranderd moeten worden, wat veel tijd (en geld!) kost.
Le barbier de Séville speelt zich af in de tijd waarin het geschreven is; de 18e eeuw. Dit is voor het verhaal zeer belangrijk, omdat Beaumarchais juist zijn eigen tijd belachelijk wil maken.

Thematiek
De ondertitel van dit stuk, La précaution inutile, komt goed tot zijn recht in dit stuk. Beaumarchais wil laten zien dat het nemen van voorzorgsmaatregelen niet altijd helpt; er kan van alles misgaan en mensen zijn makkelijk om te kopen. Het omkopen van mensen was in die tijd echter geen schande, het was een goed gebruik.

Plaatsing in de literatuurgeschiedenis
Het werk is gepubliceerd in de 18e eeuw, een zeer bewogen eeuw. Maar ook een eeuw van de filosofie. Ook het toneel is hierdoor beïnvloed geraakt. De meeste prozaschrijvers in de achtiende eeuw zijn dan ook filosofisch geöriënteerd.
Beaumarchais heeft zich laten inspireren door Diderot. Voornamelijk de stukken Le fils naturel en Le père de famille zijn van grote invloed geweest op de stukken die Beaumarchais heeft geschreven. Beaumarchais hangt overal een beetje tussen in en pikt van alles wat mee; hij kan niet tippen aan de humor van Molière en gebruikt niet zoveel en diepgaande filosofie in zijn stukken zoals Montesquieu en Diderot.


Beaumarchais; een korte biografie
Op 24 januari 1732 wordt Beaumachais geboren als Pierra-Augustin Caron. Zijn vader was klokkenmaker en dit zorgde er dan ook voor dat hij zijn zoon op zijn dertiende van school haalde om hem ook het vak eigen te maken. Nog geen tien jaar later doet hij een belangrijke ontdekking: het echappement (het deel van een klok dat deze regelmatig laat lopen). Dit verschafte hem toegang tot het Hof.
In 1756 trouwt hij met Madame Franquet en neemt hij de naam Beaumarchais aan. Deze naam komt van een leengoed van zijn vrouw. Zijn vrouw overlijdt echter na een jaar. Door zijn muzikale gaven weet hij vervolgens een aanstelling te krijgen als muziekleraar aan het hof van Lodewijk XV. Vervolgens zit het hem weer mee en koopt hij zich het adelschap in.
Zijn carrière als toneelschrijver begint in 1767. In dat jaar schrijft hij Eugénie. Het is een zwaarwichtig, morealiserend melodrama. In het voorwoord van dit stuk geeft hij zijn mening over het toneel. Drie jaar later gaat zijn tweede, even onsuccesvolle, stuk Les Deux Amis in première.
Door een twist over het nalatenschap van zijn beschermheer verliest hij veel tijd en geld, maar nog belangrijker: zijn burgerrechten. Constant is hij op de vlucht, maar toch heeft hij tijd om een toneelstuk te schrijven. In februari 1775 verschijnt het succesvolle stuk Le barbier de Séville.
Na die tijd wint hij nog een rechtszaak en kan hij zich volledig storten op de literatuur. Eindelijk krijgt hij ook zijn stuk Le Mariage de Figaro door de censuur in 1784. Hij trouwt opnieuw en belandt een tijdje later weer een paar dagen in de cel en maakt nieuwe vijanden. Tijdens de Franse revolutie wantrouwt men hem. Beaumarchais vlucht, maar zijn familie wordt gevangen gezet en zijn bezittingen verkocht.

 


Beoordeling
Le barbier de Séville is een bewogen stuk met veel humor. Dit maakt het geheel goed leesbaar. Beaumarchais is er zeker in geslaagd om een goed toneelstuk te schrijven met allerlei verschillende elementen erin.
Het doel van Beaumarchais, duidelijk maken dat voorzorgsmaatregelen niet altijd alles kunnen ondervangen, komt zeer duidelijk in dit stuk naar voren. De ene keer werkt het in het voordeel van de sympathisanten van het stuk, de andere keer in het nadeel in het nadeel van de ‘slechterik’. Voor Bartholo loopt het uiteindelijk dan ook slecht af.
Het verhaal is realistisch geschreven, wat zorgt dat het goed te volgen is. Dat is ook nodig; het is een oud stuk. Door de ouderdom van het stuk worden ook woorden gebruikt die voor ons nu archaïsch zijn en gebruikt Beaumarchais constructies die ons vreemd zijn. Beaumarchais beschrijft niet veel ruimten, maar de kleren van de hoofdpersonen en aanwijzingen voor het spelen van het stuk zijn zeer veel en uitgebreid aanwezig. Dit laat de lezer aan de ene kant vrij om zich een voorstelling te maken van de vertrekken, maar kadert dit wel in door de personages duidelijk te beschrijven.
Dit stuk is het zeker waard om ook nu nog gelezen te worden. De thematiek is niet verouderd en ook wij hebben er nog dagelijks mee te maken. Dit stuk zal nooit verjaren en bevat daarnaast ook humor wat het een zeer interessant en leuk stuk maakt.

Vertaling van de gezongen Roddel van Basilio

De bezongen roddel door Basilio
zie: http://stichtingbando.jouwweb.nl/educatie/don-basilio
N. 6 - Aria

Deze vertaling kwam tot stand met het kijken naar de Engelse en Italiaanse tekst. Het laat zien hoe sterk en krachtig de werking van de roddel kan zijn. Als een soort van recept verkoopt Basilio hier deze tekst aan zijn baas, dokter Bartelo. Ik ken weinig stukken die dit zo treffend kunnen raken en houd je de muziek van Rossinio fPaissiello er bij dan wordt je letterlijk mee genomen door een draaikolk van magie die gelijk staat als een werkelijk tovermedium van
de klank. De klank verwoord in dit stuk de voorzichtige uitleg naar een steeds sterker en groter effect van de werking der klank. Uiteindelijk zullen mensen door klanken overweldigd kunnen worden en zelfs gebroken. En ja, zelfs soms tot de dood er op zal volgen. Dat de werking van laster of roddel inderdaad gigantisch is zie ik zelf ook maar al te goed. Ik haal hierbij graag een paar Bijbelpassages aan. Teksten die qua tekst en verhaal hetzelfde effect illustreren voor
mij. Schriftgeleerden komen dan naar Jezus toe om een recht uit te laten spreken door Jezus. Het was te zien als slechts een test der Schriftgeleerden. Gewoon om te kijken of Jezus het woord van het oude testament zou willen na  leven. Op zeer verrassende wijze laat het verhaal zich dan zien als de meest correcte rechtspraak die maar mogelijk was. Keer op keer verneem ik via de Bijbel hoe het werkt om juist lief te hebben en dan zelfs begrip te kunnen gaan krijgen voor je tegenstanders. Een eigen irritatie zal voortdurend bevestiging willen vragen, terwijl de bevestiging van Jezus vrijwel altijd sluitend is in werkelijke liefde, barmhartigheid en werkelijke grootsheid die hij er altijd mee voor heeft kunnen staan. Natuurlijk gaat het hier ook indirect om oordelen van een ander op een niet correcte wijze, slechts maniertjes om een wens van de mens te bewerkstelligen of om gewoon uit te proberen van hoe ver je werkelijk
kunt gaan. De situaties zijn natuurlijk verschillend, maar het gebruik willen maken van slimmigheidjes van de mens komt overeen. De roddel is in een andere orde, maar laat wel zienhoe krachig de ego van de mens kan zijn.

Zangleraar Basilio bezingt de laster in de volgende tekst


Nederlands:


De laster of roddel is als een zuchtje, een briesje. Een aangenaam verkoelend windje, vrijwel ongemerkt, zeer dun  en heel subtiel. Heel licht en zachtjes begint het te fluisteren. Langzaam licht het zich daarmee dan op van de grond. Het is een beetje aan het fluisteren en aan het sissen en glijd dan langzaam voort en komt vervolgens weer in beweging. Moeiteloos dringt het dan door tot in de oren van de mensen. Zeer kundig geïntroduceerd  onder verdoving en komt dan heel langzaam weer op en stijgt dan langzaam naar het hoofd en bereikt de bewustwording van de hersenen. Hier wordt het langzaam groter en groter en zwelt het op. En komt vervolgens weer langzaam vanuit de mond naar buiten. Het geschreeuw groeit en verzameld een steeds sterker wordende kracht. Beetje bij beetje verplaatst het zich dan van plaats naar plaats. En dan wordt het langzaam een donder en rommelend omweer. Verspreid het zich door een donker bos. Het gaat al fluitend en mompelend en laat  de horror weer bevriezen. Vervolgens gaat het over in uitbarstingen en veroorzaakt  men een onvermijdelijk dubbel gevoel bij de mens, dat uiteindelijk tot een grote explosie zal leiden. Het zal als een kanonschot zijn, als een aardbeving, een vreselijke storm en vreselijke rel die door de  hele lucht zal donderen en bulderen. En de tegenstander zal belasterd, neerslachtig zijn. Hij zal vertrapt zijn door een publieke plaag, die voor velen het lot van de dood tot gevolg zal hebben.

English:

Calumny is a little breeze,a gentle zephyr,which insensibly, subtly,lightly and sweetly,commences to whisper. Softly softly, here and there, sottovoce, sibilant,it goes gliding, it goes rambling. Into the ears of the people, it penetrates slyly and the head and the brains it stuns and it swells. From the mouth re-emerging
the noise grows crescendo, gathers force little by little,runs its course from place to place, seems the thunder of the tempestwhich from the depths of the forest comes whistling, muttering, freezing everyone in horror. Finally with crack and crash, it spreads afield, its force redoubled, and produces an explosion like the outburst of a cannon, an earthquake, a whirlwind, a general uproar, which makes the air resound. And the poor slandered wretch, vilified, trampled down, sunk beneath the public lash, by good fortune, falls to death.

Italien:

La calunnia è un venticello, un'auretta assai gentile che insensibile, sottile, leggermente, dolcemente, incomincia a sussurrar. Piano piano, terra terra, sottovoce, sibilando, va scorrendo, va ronzando; nelle orecchie della gente s'introduce destramente,e le teste ed i cervelli fa stordire e fa gonfiar. Dalla bocca fuori uscendo lo schiamazzo va crescendo, prende forza a poco a poco, vola già di loco in loco; sembra il tuono, la tempesta che nel sen della foresta va fischiando, brontolando  e ti fa d'orror gelar. Alla fin trabocca e scoppia, si propaga, si raddoppia e produce un'esplosione come un colpo di cannone, un
tremuoto, un temporale, un tumulto generale, che fa l'aria rimbombar. E il meschino calunniato, avvilito, calpestato, sotto il pubblico flagello per gran sorte a crepar.

kijk op op: http://bandosofie.jouwweb.nl/de-ziel/waargebeurd-verhaal-over-zonde