Misschien wordt het woord "rivaal" wel het meest treffend uitgedrukt in het woord "Jalousie"  en kunnen we dit ook beluisteren in muziek. Het is dus een menselijk ongenoegen dat zich voornamelijk afspeeld in de ziel van de mens. De sterke menselijke behoefte van het bezit te willen nemen van het lichaam van een ander om hier over te kunnen heersen en te kunnen triomferen.

Een rivaal is  een mededing(st)er of een medeminnares(minaar) in een strijd waarbij vooral ook uiterlijkheden een grote rol kunnen spelen. Zij zijn tegenstanders van elkaar die uiteindelijk hetzelfde doel willen bereiken. Denk maar aan: 1) Concurrent 2) Medestrever 3) Medeminnaar 4) Mededinger 5) Opponent 6) Persoonsbenaming 7) Tegenpartij 8) Tegenstrever 9) Tegenstander 10) Tegenkandidaat 11) Vijand 12) Wedijveraar

Ook te denken aan de volgende betekenis:

rivaal [mededinger] {rival 1669} < frans rival < latijn rivalis [medeminnaar, oorspr.: medegerechtigde op een bevloeiingskanaal], van rivus [beek, bevloeiingskanaal] (vgl. riool).

Duidelijk kan worden dat het hier veelal om een strijd gaat waarvan verwarde geesten denken dat ze hetzelfde zullen nastreven, maar dan op een geheel eigen manier. Misschien zonder enige notie nog te willen schenken van de ander of anders juist wel via spionage notie te willen nemen van de ander, met het doel van afkijken om beter te willen overtreffen. Men zal beiden volledig de waarheid willen gaan verkondigen en dat terwijl de waarheid volledig op inbeelding berust zal zijn.

Het gaat dus zeker om het gewin van een menselijk lichaam dat de mens wil bezitten of toeeigenen vanuit een vorm van hebzucht. Het is de coalitie die we maar al te vaak in politieke partijen tegenkomen en in menselijke relaties de werkelijke aanvoerder van de jalousie.

Politieke cartoons over VREDE in het Museon november 2014

Rivalen clubs

Er bestaan ook clubs waar mensen lid van kunnen worden om nog sterker te kunnen staan. Dit zien we heel duidelijk bij de zogeheten motorclubs die er in de laatste honderd jaar zijn ontstaan. Met angstaanragende motoren en shockerende afbeeldingen zijn het werkelijke rivalen van elkaar die ook voortdurend met elkaar in strijd staan. Het is vaak een ongelimiteerde groep vrijgevochten mensen die hun werkelijke kracht voornamelijk halen uit uiterlijkheden waar zij dan werkelijk vaak in doorgeslagen zijn. Ze spelen voor eigen rechters en door hun vaak dibieuze praktijken staan zij misschien wel gelijk aan de witteboordcriminelen, die het juist willen hebben van overdreven netheid in een zeer angstige persoonlijkheidsstoornis waarmee zij hun leven overeind proberen te houden.

Witteboordencriminaliteit is een vorm van criminaliteit gepleegd door een persoon met een hoge sociale status. Witteboordencriminaliteit verwijst naar de witte boorden van de plegers, die immers vanwege de veronderstelde hoge sociale status meestal worden geacht een wit of licht overhemd te dragen. De term heeft meestal geen juridische betekenis.

Definitie

Er bestaan verschillende definities van witteboordencriminaliteit.

De FBI hanteert de volgende definitie: 'strafbare feiten gekarakteriseerd door bedrog, verduistering of schending van vertrouwen, die niet afhankelijk zijn van bedreiging of het gebruik van geweld.' Deze definitie gaat met name van het feit uit.

Anderen gaan, zoals de term suggereert, uit van de dader. Shover en Wright (2000) stellen dat de achtergrond van de dader een beter aanknopingspunt is voor het maken van onderscheid tussen strafbare feiten, aangezien de wet slechts een neutrale omschrijving van gedrag geeft.

Een derde benadering gaat uit van het routinematige en geplande karakter van witteboordencriminaliteit zoals Appelbaum en Chambliss (1997, 117). Veel gevallen van witteboordencriminaliteit zijn inderdaad het resultaat van een van tevoren uitgedachte of in de loop der tijd gegroeide strategie.

Samenvattend zou men dus ervan uit kunnen gaan dat wittenboordencriminaliteit gepleegd wordt door personen van hoge sociale status en gekarakteriseerd wordt door een zekere planmatigheid en afwezigheid van geweld of bedreiging.

Onderscheid met andere vormen van criminaliteit

Witteboordencriminaliteit neemt een aparte plaats in tussen de strafbare feiten. Het heeft de reputatie een vrij 'onschuldige vorm van criminaliteit' te zijn, waarbij de daders vrijwel niet gepakt worden. Wanneer ze alsnog tegen de lamp lopen, lijkt het alsof ze er makkelijk van af komen. Hierin verschilt witteboordencriminaliteit wezenlijk van blauweboordencriminaliteit en andere vormen van criminaliteit.

Hoewel er bij witteboordencriminaliteit niet direct een slachtoffer is aan te wijzen, kunnen de implicaties wel degelijk ernstig zijn. Het misdrijf is weliswaar niet tegen een individu maar tegen een collectief gericht (bank, belastingdienst, verzekeraar), maar dit collectief zou niet kunnen functioneren wanneer de schade toegebracht door fraude te groot zou worden. Uiteindelijk zijn daar veel meer mensen de dupe van, en kan het ertoe leiden dat het vertrouwen in het systeem wegvalt. Een voorbeeld hiervan is de crisis in Albanië in 1997, veroorzaakt door middel van ponzifraude.

Witteboordencriminelen lijken door verschillende oorzaken makkelijker de dans te ontspringen en minder snel te worden gepakt. Uiteraard kunnen ze zich door hun hoge status de beste advocaten veroorloven die hen verdedigen. In sommige jurisdicties kunnen witteboordencriminelen zelfs gebruikmaken van omkoping of beïnvloeding van magistraten en wetgevers. De schade is bovendien lastig te achterhalen en uit zich in veel gevallen ook slechts indirect, bijvoorbeeld door koersdaling van effecten. Ook kan men wellicht in sommige gevallen besluiten niet tot vervolging over te gaan omdat een onderneming een bepaald maatschappelijk belang vertegenwoordigt. Wanneer bijvoorbeeld een bedrijf vervolgd wordt voor milieufraude zijn uiteindelijk ook de volstrekt onschuldige werknemers en onwetende aandeelhouders hiervan de dupe.

Ten slotte is witteboordencriminaliteit voor veel mensen ver van hun bed en ook veel minder schokkend door de afwezigheid van geweld (vergelijk een geval van 'zinloos geweld' met iemand die 1 miljoen euro verduistert). Dit beïnvloedt de eventuele politieke en maatschappelijke druk om witteboordencriminaliteit aan te pakken.

Alternatieve rivalen