Een uiterlijk beeld zal altijd vervangbaar zijn.

Het zal nooit gelijk het innerlijke licht gelijk doen vertalen.

Mijn eigen beeld is niet van belang

Mijn eigen beeld is niet van belang. Het schreeuwt, het kwaakt en het roept vaak dingen op die ik lever niet wil herhalen. Nee, mijn beeld is volslagen onbelangrijk. Mijn eigen ego is niet van belang. Wanneer ik ijdel ben, zal ik me druk maken om wat ik niet meer heb of ooit zal kunnen krijgen. Misschien wel iets dat ik inderdaad nooit heb gekregen. Met begeerte te zoeken naar wat je niet zult zijn, is helaas een lot dat weinigen zullen accepteren. Het is dan ook slechts de herinnering die dit beeld wil prijzen en wil bewonderen. En Daarmee zelfs toegang geeft tot een ontevreden bestaan.

Doe dat maar, want ik ben er niet toe in staat, maar dat jij het kan, wil ik graag bewonderen, alsof je een droom van mijn eigen ontkenning zou kunnen voortaan.

Ik denk hierbij aan Jozef die zijn beweging kreeg in de richting die hij is gegaan. Of dacht men soms werkelijk dat God zijn Zoon, zijn kinderen had willen ontnemen en dit dan te doen vanuit een vorm van menselijke redelijkheid?

Nee, God de vader heeft zijn kinderen en kleinkinderen natuurlijk heel erg lief en zal niets liever willen zien dat zij met elkaar overweg kunnen en zeer zeker niet elkaar zullen gaan verachten.